Hatırlıyorsunuz değil mi?
Rusya’da rejimin çökmesi ile ortaya çıkan kaotik tabloyu.
Her vilayetimizde Rus Pazarı kurulmuştu.
Ruslar, ellerinde ne varsa getirip satıyorlardı.
Generallerin apoletli kıyafetlerinin bile bu pazarlarda satışa sunulduğuna tanığım.
Devletten kim ne çalabildi ise getirip  Türkiye başta olmak üzere ulaşabildikleri ülkelerin Pazar tezgahlarına koydu ve 3 kuruşa sattı.
Ardından Nataşa Turizmi başladı.
Güzel ülkemin bıçkınları-çapkınları ve ezikleri ellerinde ne varsa Nataşaların mutluluğu! için yatırdı.
Bu yüzden yuvalar yıkıldı, ocaklar söndü.
Bu kadar mı sanıyorsunuz?
Sınır komşumuz Gürcistan, pasaport zorunluluğunu kaldırdı.
Karadeniz illerinden akın akın insanlar gidip ellerindeki üç kuruşu kumarhanelere yatırmaya başladı.
Gazı tuzu oradan aldı. 
Memleketimin sonradan olma zenginleri hafta sonlarını Gürcistan’da geçirmeye başladı.
Ukrayna’yı, Moldovya’yı, Bulgaristan’ı, parçalanan Balkan ülkelerini komşu kapısı yapmıştık hatırlarsanız.
Çünkü bu ülkeler ucuz ülkelerdi.
Çünkü bu ülkelerde dolar aşkına her şey ama her şey satılıktı.
Bizim Türk Liramız ve mallarımız ise değerliydi dolar karşısında.
Yukarıda adını saydığım ülkelerde ise kapitalizm, özenti kültürünü o kadar bilinçli yaydı ki, bir kot pantolon karşılığı fuhuş pazarına düşenlerini gördük.
Bu ülkeleri yönetenler, yönettikleri ülkelerin halklarının refahının satılmasını seyrettiler.
Bir bölümünde bu yönetenler zamanla tasfiye edildi.
Şimdi bir Bulgar Levası 7 lira 20 kuruş.
Gürcü Larisi 4 lira 20 kuruş.
Azerbaycan Manat’ı 7 lira 35 kuruş.
Ben bu satırları yazarken 1 Amerikan Doları ise, benim garip ülkemde 12 lira 85 kuruştu.
Anlatmaya çalıştığım acı gerçeği özetleyecek olursak:
Bir ülkenin parası değer kaybettiğinde, Pazar tezgahındaki mallar değil sadece, toplumsal ve ahlaki değerleri de ucuzlar.
Alın teri ile ayakta kalabilen şirketleri de dolar aşkına yabancıların eline geçer.
Rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, kara para, kumar, uyuşturucu, fuhuş yaygınlaşır.
Elin yabancısı da cebine bir tomar dolar koyup gelir senin ülkende sana patronluk yapar.
Başlamadılar mı sanıyorsunuz?
Eskiden nüfus memuru Ali Efendi, Karayolları İşçisi Erkan usta, Öğretmen Ayşe Hoca, 25-30 yıl çalıştıktan sonra emekli ikramiyesi ile alacakları evin hayalini kurarlardı.
Şimdi, alacakları ikramiye bir yıllık ev kirasına eşitlendi.
Daha düne kadar eşi de çalışan bir işçi ya da memur yılın 10 günü sahil kentlerine gider, yıl boyunca edindikleri birikimlerle 10 gün tatil yapıp kafa dinler, deniz özlemini giderirdi.
Şimdi 5 yıldızlı  otelde tatil yapmayı boşverin kamp yerinde çadır kurmayı ve tatil beldesine giderken tüketeceği akaryakıtı bile karşılayamaz duruma geldi.
Osmanlı’yı arkadan hançerleyen ve hala Türk Milletine olan kinlerini her fırsatta kusan Ortadoğu Ülkelerinin şımarık yöneticileri gelip hükümete doların ucunu gösterip, Atatürk Türkiye’sinin ürünü tesislerini satın almaya başladı.
250 bin dolara vatandaşlık ve yanında Antalya’da apartman dairesi satmaya başladık.
Zira bu iktidarın yola çıkış şekli yanlıştı.
Babalar gibi sattılar, ülkeyi ayakta tutan kurum ve kuruluşları.
Şimdi elde kalan, Türk Milletinin refahı ve onu da Pazar tezgahına sürdük bile.
Yani paramızı ucuzlatırken, tüm değerlerimiz ucuzluyor ve yabancıya meze yapılıyor.
Oysa bir ülkenin parası;
Tıpkı Bayrak gibi, tıpkı Milli Marş gibi, bir ülkenin gücünü, itibarını, bağımsızlığını simgeler. 
Paranın itibarı milletin itibarıdır..

Ahmet ZORLU