Bu sözler hiç aklımdan çıkmaz…Her şehit haberi geldiğinde aklıma ilk gelen Analar olur..İçim sızlar,yüreğim daralır..Kendi kendime konuşmaya başlarım..Şehit evine gelecek askeri yetkilileri,yanındaki askerleri ve ambulansı getiririm o an gözümün önüne..Sonrasını söylememe gerek yok..Ağıtlar ve teselli etmeye çalışanlar..Ama hiç bir teselli sözü o Analara etki etmez..Dünya ya getirdiği oğlunu nasıl büyüttüğü,onun üzerine nasıl titrediğini ve vatan görevi yapsın diye askere gönderdiğini o kara haberi aldığı anda bir filim şeridi gibi gözlerinin önüne getirdiğini anlayamaz..Bunu sadece Analar bilir,Analar ağlar..Elbette Babalar,Kardeşler,varsa eşler ve çocuklar için de dünyayalar kararırı birden bire..Ne yapacaklarını bilemez halde dolaşır dururlar evin içerisinde…Ama o Ana yok mu o Ana..Kimse onun yaşadığı acıyı bilemez,dindiremez..Bu günlerde o kadar çok Ana ağlattık ki,inanın artık televizyonlardaki görüntüye bakamıyorum..Dursun artık Anaların ağlaması diyoruz ama,galiba bu gidişle bu duamız gerçekleşmeyecek..Evladı askerde olan her Ana eli yüreğinde oğlundan kötü bir haber gelmemesi için gece gündüz duasını edecek..
                          Kan ve gözyaşına yeterince doymadı mı bu topraklar?Kendi evladını savaşa göndermemiş veya en yakını hiç savaşmamış olanlar bir bakıyorsunuz sosyal medyada ahkam kesiyor,savaş çağrısı yapıyor..Bu durum ne kadar etik ? Ateşin düştüğü yeri yaktığı ve ölenin öldüğüyle kaldığı,herkesin yaşamana üç gün sonra devam ettiği ülkede Allah aşkına oturduğunuz yerden neden nara atıyorsunuz ?
Buyursun savaş çağrısı yapanlar,kendi evlatları için de aynı kof çağrıyı,kabadayılığı yapsın ? Yapabilecek misiniz ?  Yazık değil mi sıvasız hane çocukları bir bir toprağa düşüyor..Bu kadar acının olduğu ortamda içimden bir şey yapmak gelmiyor.Bazen susmak gerekiyor..Susmanın,yas tutmanında erdemini bilmemiz gerekiyor. 
Daha fazla şehit vermeden şu cehennem batağından bir an önce kurtulmanın yolları aranmalı..
Hem de zaman geçirilmeden...